Korkuyorum
Kat kat giyindim
Kat kat örtündüm
Ayağımda kalın çoraplar
Başımda beyaz havlular...
Karnım aç değil
Başım da ağrımıyor...
Ama
Bir türlü
Uyuyamıyorum!
Isınmıyor
Yatağımın içi
Bir türlü!
Isınmıyor
Ayaklarım!
Beş para etmiyor
Bir sağa
Bir sola
Ve tekrar
Sırtüstü dönüşüm!
Dışarda hava
Buz kesiyor!
Seni
Düşünmek istiyor
Bir türlü
Düşünemiyorum!
Düşünebiliyor
Ama
Galiba
Düşünmek istemiyorum!
Daha doğrusu
Seni
Düşünmekten korkuyorum!
İçimdeki resmin
Gözümde
Canlanır canlanmaz
Kapatıyorum
Ellerimle
Kapalı gözlerimi!
Ve bu
Belki
Bininci
Akşamdan beri...
Ve
Her kez
Paramparça oluyor
İçim!
İçimdeki
Seni
Kucaklamak,
Buza kesen ellerini
Nefesimle ısıtmak,
Soğuktan kızarmış
Yanaklarını
Öpücüklere boğmak
İstiyorum
Ama
Olmuyor...
Yapamıyorum...
Korkuyorum!
Bu havada
Gecenin köründe
Bir köprünün altında
Bir apartman girişinde
Amansız soğukla
Pençe pençeye
Çarpışışını
Ölüme
Gözünü kırpmaksızın
Meydan okuyuşunu
Görür gibi oluyorum
Bir an...
Akşam yemeği
Yememiş olabileceğini
Biliyorum...
Yarına
Bir ekmek paranın
Olmadığını
Biliyorum...
Şu anda
Tiril tiril
Titriyor
Olabileceğini
Biliyorum
Ve
İçim
Parça parça oluyor!
Kahroluyorum
Habire
Şu
Bir türlü
Isınmayan
Yatağımda
Akşamdan beri!
Biliyor musun
En çoksa
Seninle
Yarın sokakta
Gözgöze gelebileceğimizden
Korkuyorum!
O anda
Utancımdan
Çatlayıp
Ölebileceğimden
Korkuyorum!
Bingen, 03.01.2006
Anasayfa
