Yaşardım
Ben
Çok bildiğim
İçin
Yazmıyorum!
Ben
Duyduğum
İçin
Yazıyorum!
Ben
Gördüğüm
İçin
Düşündüğüm
İçin
Yazıyorum!
Ben
Bildiğim
İçin
Yazmıyorum!
Sevindiğim
Ve
Korktuğum
İçin
Yazıyorum!
Sevinmeyi
Unutacağımdan
Korktuğum
İçin
Yazıyorum!
Bir gün
Alenen
Ağlamaktan
Korktuğum
İçin
Değil
Niçin ağladığımı
Anlatamayacağımdan
Korktuğum
İçin
Yazıyorum!
Sevindiğim
İçin
Korktuğum
İçin
Yazıyorum!
Bir
Küçük
Çocuk gibi
Bir güler yüze
Sevinmekten,
Parlayan bir göze
Sevinmekten değil
Niçin
Sevindiğimi
Anlatamayacağımdan
Korkuyorum!
Her
Saniyede
Dünyamda
Brilerinin
Ölmekte olduğunu
Biliyorum!
Birilerinin
Bir başkalarınca
Öldürüldüklerini
Biliyorum!
Ödürenin
Tetik çekmesindeki
Payımın
Küçük
Olmadığını
Biliyorum!
Her ölenle
Parçalandığımı
Biliyorum!
Ama
Parçalanmaktan değil
Parçalandığımı
Ve
Niçin parçalandığımı
Anlatamamaktan
Korkuyorum!
Tetik çekenin
Elinden
Silahını
Koparıp
Parçalamam gerektiğini
Biliyorum!
Daha
Yeltenmeden
Anında
Öldürüleceğimi
Biliyorum!
Ama
Ben
Derhal
Öldürüleceğimden
Korkmuyorum!
Artık
Her
Ölenle
Ölemeyeceğimden
Korkuyorum!
Ve
O büyük günü
Düşleyemeyeceğimdem
Korkuyorum!
Ve
Buna
Sevinemeyeceğimden
Korkuyorum!
Şu
Çok bildimciler
Keşke
Birazcık
Duyabilseler!
Keşke
Birazcık
Görebilseler!
Keşke
Her ölenle
Birlikte
Birazcık
Ölebilseler!
İşte
O zaman
Ben de
Daha başka şeyler
Yazardım!
İşte
O zaman
Hiç
Korkmadan
İşte
O zaman
Hiç
Ölmeden
Yaşardım!
Bad Kreuznah, 9 Nisan 2006
Anasayfa
